Hanya sekarang politik tidak
dapat membezakan antara siapa yang patut mengenang jasa dan siapa yang telah
memakan jasa. Itulah sekarang menjadi tuntutan Najib apabila beliau melawat Pulau
Pinang dua hari yang lepas. Najib seperti pemimpin UMNO yang lain sentiasa
menuntut orang Melayu dan rakyat untuk mengenangkan jasa UMNO dan
pemimpin-pemimpin besarnya yang telah lalu dan yang sedang berkuasa pada hari
ini.
Katanya kita mesti ingat kepada
jasa Tunku Abdul Rahman, Tun Razak, Tun Hussein Onn, Dr Mahathir Mohamad serta Abdullah Badawi. Mereka ini semuanya
berjasa kepada orang Melayu dan negara, kata Najib.
Kata-kata Najib itu ada benarnya tetapi
mengenang jasa itu biarlah bertempat dan kena pada orangnya serta tepat pada
sasaran di mana jasa itu dikenang. Kita tidak boleh mengenangkan jasa kepada
mereka yang tidak berjasa seperti mereka yang telah membinasakan perjuangan dan
tamadun bangsa kita sendiri.
Saya berpendapat Dr Mahatnir sepatutnya mengenang budi parti
yang telah mengangkat beliau ke mercu kekuasaan, tetapi Mahathir menggunakan
kuasa hasil daripada mengenang jasa orang Melayu dengan membinasakan parti itu pada
suatu ketika dahulu. Jasa parti itu
besar kepada beliau tetapi beliau tidak mengenangnya kerana beliau merasakan
ahli-ahli UMNO tidak lagi mahu lagi mengenang jasanya.
Beliau tidak mahu menerima yang
ahli-ahli UMNO sudah keberatan untuk memberikan jasa lagi kepada beliau kerana
sebab-sebab yang kita dengar semasa ramai dari ahli-ahli UMNO mahukan beliau dibersarakan setelah memberikan jasa yang
begitu besar kepada beliau. Justeru beliau telah membiarkan UMNO itu mati
walaupun kuasa yang diberikan rakyat kepada beliau boleh menyelamatkan parti
itu daripada terkubur.
Beliau adalah Perdana Menteri
yang juga Menteri Dalam Negeri semasa itu yang sepatutnya menggunakan kuasa yang
ada kepada beliau mengikut Akta Pertubuhan
1965 sek 70 yang membolehkan beliau menggunakan kuasa itu untuk menghidupkan
mana-mana pertubuhan yang diharamkan oleh mahkamah.
Beliau enggan menggunakan
akta itu kerana beliau mahukan UMNO itu mati terus dan menggantikannya dengan parti
baru yang menggunakan nama ‘UMNO’ yang keramat itu.
Maka wujudlah satu parti yang
meminjam nama UMNO yang telah terkubur itu. Apa yang hendak diterima kasihkan
kepada pemimpin-pemimpin seperti ini? Kenapa hendak memaksa orang ramai
khususnya orang Melayu yang berjiwa tulen dalam perjuangan mereka untuk
mengenang ‘jasa’ yang seperti ini? Inikah dia yang dinamakan jasa?
Selepas dan bermula dari saat itu
kita tidak lagi mempunyai pemimpin-pemimpin yang jujur untuk perjuangan selain
daripada memperjuangkan untuk mengisi perut dan keluarga masing-masing.
Pemimpin-pemimpin berkomplot sesama sendiri untuk naik takhta kepimpinan dan melakukan
perkara-perkara yang menjadi persoalan kepada rakyat. Masalahnya rakyat begitu
perlahan untuk sedar tentang perlakuan yang telah merosakkan keseluruhan
‘fabric’ politik orang Melayu khususnya dan rakyat amnya. Hanya sekarang baru ramai rakyat telah sedar dan
mereka memulakan langkah untuk bertindak melawan arus yang deras ini.
Dalam keadaan inilah Najib dan
barisan pimpinan mundar-mandir untuk memujuk kembali rakyat menyokong mereka.
Najib telah menjanjikan bulan dan bintang, tetapi kita sedar yang apa yang
dijanjikan oleh UMNO sejak 54 tahun yang lalu masih menjadi janji dan isu pada
masa ini.
Janji untuk memajukan kaum Melayu
tidak pernah tercapai walaupun setiap pilihanraya isu memajukan orang Melayu
menjadi bahan kempen pihak BN dan UMNO. Tiada UMNO Melayu akan mati, kata
mereka. Tetapi Melayu wujud sebelum UMNO wujud lebih-lebih lagi kewujudan UMNO
baru yang lebih muda dari anak bongsu saya. Bagaimana Melayu hendak memberikan
keyakinan jika masa lima
dekad tidak mampu untuk menambah equiti bumiputra misalnya.
UMNO hanya melalui kegiatan siasahnya
dengan slogan besar-besar tetapi tidak ada pun satu daripada slogan yang
diwarwarkan itu membuahkan hasilnya. Semasa slogan Bersih, Cekap dan Amanah
dahulu tiada satu yang bersih, tiada nampak kecekapannya dan jauh sekali ada
sifat amanah kepada bangsa Melayu kita. Malahan zaman itulah rasuah mula
menjadi-jadi dan masa itu jugalah bermulanya berlakunya noda-noda berlaku
terhadap politik dan ekonomi negara.
Kata orang, keruh air di hulu
keruhlah air di hilir. Kekalutan zaman inilah yang menyebabkan kita mendapat
warisan yang kita lihat pada hari ini. Kekalutan yang begitu parah yang rakyat
hadapi hari ini tidak mungkin bermula pada zaman Pak Lah. Ianya bermula
setidak-tidaknya 20 tahun sebelum kekalutan itu sampai ke tahap hari ini. Tidak
adil kita letakkan kesalahan itu kepada Pak Lah kerana siapa yang melantik Pak
Lah itu wajib bertanggungjawab bersama-sama.
Apa yang hendak kita katakan lagi
jika Mahathir sendiri berkata, yang pandai menyertai PAS, yang cerdik menyertai
PKR dan yang pintar menyertai DAP. Kata-kata itu bukannya datang daripada
pemimpin-pemimpin dalam komponen PR tetapi dari mulut Dr Mahathir sendiri.
Kalau begitu kata Mahathir, yang bodoh itu menyertai parti apa?
Saudara jawablah sendiri
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.